Το πιο ωραίο ταξίδι!

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μιλήσεις για την αξία των βιβλίων από το υπέροχο αυτό ποίημα της Ντίκινσον.Ευτυχώς που το ανακάλυψε η Τασούλα και μας δίνεται η ευκαιρία να το δημοσιεύσουμε για να γίνει το μότο της ζωής μας και να μας δείχνει πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να ταξιδέψουμε κι όχι μόνο σε πολυτελή θέρετρα ...

Δεν θα βρεθεί κανένα πλοίο για να ταξιδέψεις

σαν το βιβλίο και να πας στα μακρινά τα ξένα,

μητ' άλογο σβέλτο πολύ να το καβαλικέψεις,

σαν μια σελίδα ποίησης με λόγια φτερωμένα.

Τέτοιο ταξίδι ανέξοδο και το φτωχό συμφέρει,

δεν του γυρεύουν διόδια και ναύλα δεν χρωστάει.

Τόσο λιτό, κι όμως παντού το νου μας μεταφέρει.

το μέσο αυτό που ταξιδιώτες όλους μας χωράει.

Έμιλυ Ντίκινσον

Αλλά και τα λόγια του μεγάλου Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα | 5 Ιουνίου 1898 - 19 Αυγούστου 1936 | "Δε ζει μόνο με ψωμί ο άνθρωπος. Αν ήμουν πεινασμένος και αβοήθητος στο δρόμο, δε θα ζητούσα ένα ψωμί. Θα ζητούσα μισό ψωμί και ένα βιβλίο."

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Θέλω να χρεοκοπήσω τώρα.
Τώρα που ακόμη έχω ψηλά το κεφάλι, τώρα που ακόμη η χώρα μου μου ανήκει. Θέλω να χρεοκοπήσω τώρα. !Έχω φτάσει στον πάτο του πηγαδιού. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ανοίξω κι άλλο βάραθρο κάτω από αυτό που ήδη αντικρίζω. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να λέω ναι σε ό,τι ζητάει η Ευρώπη. Αυτά που μου χρωστάνε εμένα ποιος θα μου τα δώσει;


Ας κηρύξω πτώχευση βρε αδερφέ. Θα με βοηθήσουν οι φίλοι μου ,οι γείτονες, οι συγγενείς. Στην Ελλάδα ακόμη βοηθάει ο ένας τον άλλο. Δεν πρόκειται να χαθώ αν δεν έχω να αγοράσω καινούρια ρούχα και τσάντα .Ας συνειδητοποιήσω επιτέλους πως δεν είμαι ό,τι καταναλώνω. Θέλω να βρω τις αξίες και τα ιδανικά για τα οποία είναι γνωστή η χώρα μου: ανιδιοτέλεια, αλτρουισμό, γενναιοδωρία, εντιμότητα, δικαιοσύνη . Βαρέθηκα να διδάσκω στο σχολείο τις διαδοχικές πτωχεύσεις της Ελλάδας . Βαρέθηκα να λέω στους μαθητές μου ότι πρέπει να μελετούν την ιστορία για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Οι πολιτικοί μας τι ακριβώς έχουν διδαχθεί; Πως γίνεται να αγαπάνε τη χώρα μας όλοι οι άλλοι εκτός από τους πολιτικούς μας; Πώς γίνεται στη χώρα της δημοκρατίας να επικρατεί η ασυδοσία; Δεν είμαι αγανακτισμένη. Είμαι απελπισμένη. Στο ίδιο έργο θεατής κουράστηκα να είμαι.

Θέλω να χρεοκοπήσω και να ξεκινήσω από την αρχή. Ό,τι κι αν είναι αυτό σίγουρα είναι λιγότερο τρομακτικό από αυτό που με περιμένει στο μέλλον. Τη φτώχεια δεν τη φοβάται ο Έλληνας. Την υποδούλωση όμως θα την αντέξει;
Δ.Π
φιλόλογος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου